Rodzaje przebarwień
W zależności od przyczyn powstania wyróżnia się zwykle następujące rodzaje przebarwień:
Przebarwienia posłoneczne – to typowe ciemne plamy będące efektem nadmiernej ekspozycji skóry na słońce bez ochrony. Czasami wystarczy dosłownie 15 minut na mocnym lub pierwszym słońcu, aby doszło do pojawienia się ciemnych plam lub odbarwień. Mogą to być drobne, pojedyncze przebarwienia wyraźnie odgraniczające się od skóry wokół (z czasem mające tendencję do zlewania się) lub spore plamy o barwie kawy z mlekiem, np. na policzkach lub czole. Przebarwienia na twarzy tego typu są też typowe dla osób korzystających w nadmiarze z solarium.
Piegi – ich występowanie i intensywność są uwarunkowane genetycznie, są charakterystyczne dla osób z bardzo jasną karnacją i rudymi włosami. Mają tendencję do zanikania w okresie jesienno-zimowym, pod wpływem słońca ulegają przyciemnieniu. Wyglądają jak drobne złocisto-brązowe plamki, kropeczki, mają tendencję do grupowania się, pojawiają się głównie na odsłoniętej skórze twarzy (nos, policzki), dekoltu czy przedramion.
Melasama (ostuda) – to trudne do usunięcia przebarwienia na twarzy powstające na skutek zmian hormonalnych, najczęściej po ciąży, w wyniku stosowania antykoncepcji hormonalnej czy hormonalnej terapii zastępczej. Mają zwykle postać brązowych lub brązowo-brunatnych plam, które ciemnieją pod wpływem ekspozycji skóry na słońce, z czasem mogą zwiększać swoje rozmiary i zlewać się w większe plamy. Najczęściej są widoczne na policzkach, czole, podbródku, na linii żuchwy oraz nad górną wargą.
Ostuda może być przebarwieniem powierzchownym lub głębokim, na poziomie skóry właściwej – wtedy trudniej ją usunąć i najczęściej wymaga zastosowania obok pielęgnacji domowej dodatkowych zabiegów profesjonalnych.
Plamy starcze / soczewicowate – to przebarwienia na twarzy charakterystyczne dla osób w starszym wieku, zwykle są to ciemnobrązowe i dobrze odgraniczone od otaczającej je skóry plamy, umiejscowione na skroniach, dekolcie i dłoniach, a więc w miejscach przewlekle narażonych na działanie słońca. Powstają nie tylko wskutek zwiększonej produkcji barwnika, ale też ilości samych melanocytów. Często są pierwszym etapem rozwoju tzw. znamienia melanocytowego, które może mieć wypukłą strukturę nieregularnie nagromadzonego pigmentu i spory rozmiar.
Przebarwienia pozapalne – powstają wskutek stanów zapalnych skóry, najczęściej trądziku, ale też łuszczycy, AZS, oparzeń, ukąszeń owadów, ospy, infekcji, a także gdy skóra jest uszkodzona, np. po zabiegach iniekcyjnych, chociażby takich jak mezoterapia. Stan zapalny inicjuje wzmożoną aktywność melanocytów, co skutkuje przebarwieniami w tym obszarze.
Przebarwienia po reakcjach fototoksycznych/fotouczulających – istnieje wiele substancji o takim działaniu, co w połączeniu z ekspozycją niechronionej skóry na słońce powoduje trudne do usunięcia przebarwienia. To między innymi witamina A i jej pochodne, retinoidy, dziurawiec, szałwia, niektóre antybiotyki, leki hormonalne, leki przeciwzapalne, niesteroidowe środki przeciwbólowe, kwasy chemiczne, olejki eteryczne.
Czerwone przebarwienia – ich główną komponentą jest nie tyle melanina, ile sieć nieregularnie rozmieszczonych naczyń krwionośnych. Czerwony kolor będą też miały świeże ślady pozapalne np. po trądziku.